Nowy basior!

Autor obrazka: tatchit
Właściciel: Arteyiu/Amicka
Imię: Lucius Ante Regulus I, w skrócie - Luca.
Przezwisko: Niektórzy wołają na niego Lucy albo Pchlarz. Bądź Książę, ale tylko nieliczni.
Wiek: Zaledwie 2 lata. Czyli młody ciałem. Ale czy duchem?
Płeć: Gdy ostatnio sprawdzał, to basior. Definitywnie.
Stanowisko: Jedyne, do czego się nadaje, czyli bieganie wokół i skarżenie. To znaczy... Patrol.
Lubi:
Co może lubić taka persona jak Luca? Na przykład jesień. Bo wtedy wszystko umiera. Albo liście, bo te pięknie szeleszczą pod jego łapami. Władza? Oczywiście. W każdym calu. Wolność? Swoją ta, cudzą nie. Wystarczy do tego dodać kwiaty bzu i ma się cały obraz Księcia, pod względem jego upodobań.
Nie lubi:
W tej kwestii, można się wypowiedzieć w dosyć obszerny sposób, bo basior ten nie lubi niczego, co jest związane z przymusem. Nie lubi władzy, kontroli, ograniczenia wolności. Co za tym idzie, również niesprawiedliwości. Nie znaczy to jednak, że jest anarchistą.
Nie jest również wielkim fanem wysiłku ponad swoje siły, jeśli coś da się zrobić przy pomocy łap kogoś innego.
Nie przepada za wiatrem, który rozwiewa jego futro oraz śniegu oraz błota, które się w sierść wplątują. W dodatku, nienawidzi wręcz, kiedy ktoś go dotyka nagle i niespodziewanie, co jest związane z traumą wilka z dzieciństwa.
Motto:
Gwóźdź, który wystaje, będzie wbity w ścianę.
Żywioł: Cień |  Iluzja
Rodzina:
 Zacznijmy od podstaw.
Na początku, była para królewska - Morteo Nishki III oraz Elizabeth, już bez numeru. Z ich związku wyłoniła się czwórka szczeniąt. W pierwszym miocie, na świat przybyli Morteo Lucas IV i Anarietta. Ostatnim, drugim miotem, byli Lucius Ante Regulus I, nazwany tak na cześć dziadka, do pary ze Syanną, w tym przypadku noszącą miano babki.
Do rodziny dołączyło również adoptowane szczenię, Cyrus, ale o nim się nie mówi. Nie po Kryształowej Nocy.
Historia:
 Od czego by tu zacząć?
Luca nie był jakoś wybitnie uzdolnionym szczeniakiem. Ot, kolejny potomek pary królewskiej, gdyż tak w stosunkowo sporej watasze zwano Alfy iście ludzką manierą. Był jednak razem z siostrą oczkiem w głowie rodziców oraz służby. Było tak do momentu, aż jeden z wojowników, prawa łapa Morteo III, nie przyniósł do jaskini rocznego Cyrusa.
Elizabeth, jako czuła wilczyca, nie będąca w stanie znieść krzywdy żadnej istoty, przyjęła szczenię i zaczęła wychowywać je jak własne.
Luciusowi jednak basior nie spodobał się już na samym początku.
Nie tylko z egoistycznych pobudek, z rodzaju tych, że ktoś odbierze mu porcję jedzenia czy miejsce u boku ojca w trakcie odpraw wojowników.
Po prostu czuł, że coś z Cyrusem nie jest w porządku. Za punkt honoru obrał sobie ujawnienie prawdziwych planów "brata" poprzez śledzenie go i podsłuchiwanie. Pewnego dnia postanowił nawet poinformować o tym szpiega, lecz wilczyca jedynie machnęła łapą. Nikt nie wziął ostrzeżeń Księcia na poważnie.
Był to błąd, o którym dobitnie przekonali się wszyscy członkowie stada.
Pamiętnej nocy, zwanej Kryształową, Cyrus przeprowadził przez stanowiska patrolowe oddział wilków z wrogiej watahy, który zaatakował pod osłoną nocy. Rodzinie królewskiej nie dało się wyjść z tego cało. Nawet Lucius, mimo tego, że był świadomy rzezi, został odkryty w bocznej komorze przez Cyrusa.
To, co się tam wydarzyło, zostało jedynie między basiorami, wcześniej braćmi, a od następnego poranka - zaprzysiężonymi wrogami. Wiadomo jednak, że cokolwiek się stało, zostawiło to głęboki ślad w psychice basiora, który wpada w panikę, kiedy ktoś go dotknie.
Ledwo żywy, roztrzęsiony po utracie całej rodziny i w trwodze o własne życie, Książę uciekł z terenów watahy, po ataku wcielonej do przeciwnego stada. Wiedział, że nie może tam wrócić, dopóki nie odzyska sił. Dopóki nie zdobędzie wystarczająco dużo mocy, aby stanąć naprzeciw Cyrusa.
Nim to jednak nastąpi, musi znaleźć miejsce, gdzie pod przykrywką zwykłego wilka, rozpocznie swój żmudny i wyczerpujący trening.
Tym miejscem zostały tereny Watahy Diamentowych Piór, na tyle daleko od domu, że nikt nie dowie się prawdy zbyt szybko.
Charakter:
Osobowość Księcia można podzielić na dwie główne części. Tę prawdziwą oraz najczęściej widzianą przez innych. Pierwsza z nich cechuje się roztropnością oraz iście stoickim podejściem do spraw. Jak na syna Alf przystało, potrafi sprawiedliwie i obiektywnie oceniać sytuacje, odzywać się wtedy, gdy trzeba oraz formalnie wyrażać. Jest pełen ogłady, spokoju oraz wyrozumiałości. W stosunku do lepiej poznanych wilków, przejawia troskliwość, na przemian z przyjacielskością i lojalnością.
Druga osobowość jest zupełnie inna.
Basior kreuje się na zbyt pewnego siebie wilka z wybujałym ego, wysoką samooceną i egoizmem, a w dodatku udaje lekkomyślną, bujającą w obłokach personę. Wśród członków watahy stąpa dumnie, z wysoko podniesionym łbem, łaknąc komplementów. Rzadko kiedy pomaga, ale jeśli nie ma nikogo wokół - zrobi cokolwiek jest w stanie, aby uratować życie czy to swojego pobratymca, czy małego ptaszka, który wypadł z gniazda.
Wszystkie osobowości łączy jednak jedna rzecz - uśmiech nie schodzi z pyska wilka, nawet jeśli jest przesycony sztucznością oraz ujmującym smutkiem.
Amulet: Podarowany przez ojca kryształ z energią Pradawnego Drzewa
Jaskinia: Jaskinia, wypełniona lśniącymi kryształami
Głos: Сергей Лазарев "7 цифр" ( Official video )
Zauroczenie: Brak. Luca jest samowystarczalnym basiorem....
Status: ... Ale chętnie kogoś znajdzie.
Partner/ka: A co to takiego?
Moce:
✗Przemiana w cień

✗ Znikanie w mroku

✗ Tworzenie iluzji w umysłach innych

✗ Kreowanie wokół własnego świata, do którego często ucieka

✗ Zaglądanie do snów oraz wpływanie na nie w pewnym stopniu
Umiejętności:
✗ Elokwencja - z tego powodu, często cytuje znane persony czy używa języka formalnego
✗ Zwinność
✗ Dobry słuch
✗ Manipulacja
Szczeniaki: Jak? Gdzie? Kiedy? Z kim? Niepotrzebne skreślić
Point: 0
Uwagi/kary: