Od Miyeon do Alarisa

- W sumie....to..tak. Nie znam dokładnie wszystkich okolic, więc potrzebowałabym przewodnika - powiedziałam, spoglądając na Alarisa. Co jak co, chęć poznania kogoś nowego przeważała z moją cichą naturą. A jeszcze bardziej wtedy, gdy jestem świeżą duszą w stadzie.
- Jak chcesz, pokażę ci parę terenów. Jest ich dosyć dużo, więc od czego najbardziej chciałabyś zacząć? - uśmiechnął się pod nosem. Nie wiedziałam, co dokładnie chciałabym zobaczyć.
- A gdzie według ciebie jest najlepsze miejsce w watasze? - zapytałam z ciekawością, rozglądając się wokół.
- To zależy od tego co ty lubisz. Ciche miejsca, głośniejsze, tam gdzie pełno wilków, albo tam gdzie nikogo nie ma.
- Zdecydowanie wolę ciszę i spokój. Ostatnio przesiaduję w lesie, chociaż pewnie są bardziej interesujące miejsca niż zwykły las.
- Dobra, wiem już, gdzie możemy iść. Chodź za mną! - Alaris machnął łapą na znak, że idziemy. Powoli wstałam i ruszyłam za wilkiem. Strasznie chciałam się dowiedzieć, gdzie mnie prowadzi, mimo to, nie pisnął ani słowem o tym.

****
Po kilku minutach drogi, zaczęłam wypytywać Alarisa o watahę i inne rzeczy z nią związane. Dzięki niemu dużo się dowiedziałam się gdzie najlepiej chodzić, gdzie zazwyczaj wilki spędzają czas, gdzie najwięcej można upolować i wiele innych. Byłam mu bardzo wdzięczna.
- To tutaj - pokazał mi ścieżkę, przypominająca mostek, która wchodziła w głąb, tak jakby lasu. Było w nim coś wyjątkowego. Położyłam łapę na mostku  i z niepewnością rozejrzałam się wokoło. Usłyszałam szum wody, śpiew ptaków oraz stukającego dzięcioła. Bez wahania ruszyłam dalej a za mną Alaris.
Przed sobą ujrzałam tak jakby rzeczkę. Usiadłam na mostku i włożyłam łapy do zimnej wody.
- To jest to miejsce. Słychać tu tylko szum wody, któremu wtórują ptaki. Czujesz tę wilgoć? Fajnie, prawda? - Ally spojrzał na mnie i uniósł głowę w stronę nieba - Dobrze, że dzisiaj dopisuje pogoda. Może i w deszcz, nie jest źle, ale myślę, że zdecydowanie lepiej siedzi się tu w słoneczny dzień, ponieważ możesz się ochłodzić.


<Alaris?>