Od Rachel ,, Melodia Duszy" cz 10

Wyciągnęłam swoje dwa miecze, które były w mojej bluzie. 2 małe, chude, wielkości długopisów rurki ze stopu niebiańskiego spiżu i stygijskiego  żelaza. Machnęłam i w mgnieniu oka zmieniły się w 2 miecze pokryte greckim ogniem. Przechodnie nie zwracali na nas uwagi. Byłam wdzięczna za to Mgle.
- Słuchaj, nie chcę Cię skrzywdzić, ale nie dajesz mi wyboru. Możemy załatwić to dyplomatycznie
- Dziadku... proszę. - powiedział Aleks.
- Nie ma takiej opcji. - powiedział staruszek i zaszarżował. Ku mojemu zaskoczeniu, był strasznie szybki, i zwinny. Odbiłam atak. Miecz staruszka zaczął się spalać. W ostatniej chwili puścił miecz.
- Ogień Grecki. - mruknął. - Sprytne, bardzo sprytne. - Aleks opatrzył ze zdziwieniem na miecz, po którym już prawie nic nie zostało.
- C.... co cię stało? - zapytał
- Ogień Grecki. - syknęłam - Pali wszystko. Nie ugasi go żadna gaśnica ani woda. Ja jestem na nieo odporna, bo jestem córką ognia, ale to mnie wykańcza.
- Dobra! Dość tych pogadanek! Skoro nie mogę cię zabic, musimy to załatwić inaczej. - Teraz dopiero do mnie dotarło o co mu chodzi. Ale w tedy usłyszałam w głowie mysli... myśli Meg. ,, Meg?" zapytałam w myślach. Cisza. Nagle znowu głos. ,, Rachel"? Co ty robisz w mojej głowie"? Po chwili chyba nie mówiła już do mnie ,, Zaczynam mieć jakieś zwidy. Ender?" ,, Zaraz, zaraz? Jest tam ten koleś którego spotkałam przed podróżą?" - zapytałam ale nikt nie nie odpowiedział. Super. Kolejny brak połączenia.
- Dobra. Wiec co masz na myśli? - zapytałam tego dziadka wracając do rzeczywistości.
- Walka. Sam, na sam. Żadnej mocy. - powiedział i ściągnął jeden pierścień z 2 ręki. Zastanowiłam się przez chwilę. Gdzie jest haczyk?

- Zgoda. - Powiedziałam i wyciągnęłam rękę. Staruszek uściskał ją i rozpłynął się w powietrzu. Popatrzyłam na Aleksa który wyglądał jak warzywo.
- Co?
- Chyba... potrzebuję 24h snu. - mruknął i osunął się na ziemię.

***

Jakimś cudem udało mi się go przetransportować  do willi. Jego siostry i bracia byli w szoku. No w sumie, nie dziwię im się. jak Aleks się obudził, długo z nim gadałam i zobaczyłam jego pokój.Przypominał trochę warsztat samochodowy. Wszędzie metal, śrubki, paski i mnóstwo... gratów. 

- Wow. - mruknęłam.

- Ech... mam tutaj mały bałagan...

- Mały?! Tu jest gorzej, niż w mojej jaskini! - zawołałam i podeszłam do biurka. - jak ty tu odrabiasz lekcje?

- E.... nie odrabiam tutaj, tylko w pokoju dziennym. - powiedział, jakby zdziwiony.

- Aha. - I chwila ciszy. Nie lubię takich cisz

- Naucz mnie walki. - wypalił nagle Aleks. Zatkało mnie. 

- W-walki? Szermierki?

- No tak. 

- Po co.

- No bo... to może być przydatne gdy już.... - chyba chciał coś powiedzieć ale się rozmyślił. - Tak po prostu.

- No w sumie....

- A dostanę broń? - sięgnęłam po gałązkę leżącą na biurku i rzuciłam mu ją.

- Najpierw. Będziesz walczył kijem.

C.D.N