Od Rachel do Azy

Usłyszałam głos między krzakami, przez co mój ogień rozwiał się jak popiół zdmuchnięty przez wiatr.  Stał tam czerwony szczeniak. Zaczęłam się nerwowo rozglądać. 

- Zaraz, to do mnie czy duchy widzisz... - mruknęłam mrużąc oczy. Szczeniaka nie znałam, ale widać, że był młody. Trochę za młody. 

- Och... no... do pani. Nie. nie widzę duchów. - odparł szczeniak. 

- To dobrze że nie widzisz zjaw, bo uznałabym się za syna Hadesa lub Tanatosa. - uśmiechnęłam się krzywo.

- Kogo?

- Takich fajnych bogów. - mruknęłam od niechcenia lekkim tonem. 

- Może mnie pani tak nauczyć? - spytał podchodząc z lekka. 

- Po pierwsze.... nie mów na mnie pani, bo czuję się staro. Mam dopiero 3 lata...  A po drugie... posługuję się dobrze ogniem, bo jestem jego ucieleśnieniem. Mnie stworzono z ognia - usiadłam. 

- To możliwe?

- Tak.

- Ale samemu też można do tego dojść?

- Owszem. 

- To nauczy mnie pa.... znaczy... nauczysz mnie?

- To się zobaczy - mruknęłam wstając, i odchodząc w lasek nieopodal. 

< Aza? NARESZCIE CHYBA OD MARCA ODPISAŁAM XD>